παλια χρεη

ολη τη νυχτα σκαλιζα στιχακια
ξεγραφοντας νοερα τοπους, τροπους,
παλια αποθημενα.
γιατι η εφηβεια μου ηξερε καλυτερα
πως για νεες ηττες, για νεες συντριβες
καθε στιγμη
ειναι μια υπεροχη ευκαιρια.

μια αγκαλια θα μας σωσει παλι.
θα μας σωσει και θα μας καταβαραθρωσει
και οσο κι αν φοβαμαι
το σωμα μου ζηταει ξανα και ξανα
να αγαπηθει
να ματωσει
να απαρνηθει
να αγγιχτει
να ανοιξει.

παλια χρεη και κανουριες πτησεις
μετακομιζω ξανα,
το αγαπημενο μου συνηθειο
με ενα καινουριο βλεμμα
να μελαγχολει τα πρωινα μου.

THE END

ημιτελη προτζεκτ

ολα σημερα κυλανε αργα,
παιρνουν τον χρονο τους, σιγοβραζουν και
γινονται νοστιμα.
ετσι να σκεφτομαι, μηπως αυτη ειναι η ουσια
των πραγματων;
ολα σε σιγανη φωτια, τα συστατικα να σταλαζουν
τις γευσεις τους απαλα, ηρεμα
κομπο κομπο να λυνεται η καρδια
να ανοιγει τα φυλλα της,
να επουλωνει τις ρωγμες.

ειναι και τα δεντρα εξω απο το παραθυρο,
αυτη η βροχη και ο χειμωνας που
δισταζει αλλα ερχεται.
παντα να μας αποκαλυπτει οσα κρυβαμε καλα
τις μερες της ζεστης εξωστρεφειας.
οταν καναμε πως δεν ξεραμε πως τα σπιτια μας
κουβαλανε οσα δεν λεμε,
κρατανε σφιχτα τις απουσιες
και τις παρουσιες περασμενων και μελλοντικων ποθων.

δεν ειμαι θλιμμενη
δεν ειμαι χαρουμενη
στωικα υπομενω τις στιγμες
με μικρες και μεγαλες εκρηξεις
να με διαψευδουν.

σημερα βιωνω μια υπεροχα θλιβερη απραξια
σαν να με καταπιε το συννεφο που αιωρουταν
απροσεχτα πανω απο το κεφαλι μου και
ξεμεινα απο πλανα διαφυγης.

μενει μονο το πραγματικο, χωρις κεφαλαιο π.
ενα μικρο π, ισα να χωραει τον χειμωνα που
μας αναλογει.


 

τρυπες

αφου
οταν σε βλεπω
η χρυση αυγη παυει να υπαρχει
τα καγκελα εξω απτη βουλη χανονται
και οι τουριστες ταιζουν παλι, ανεμελα, τα περιστερια.

οι φιλες μου εχουν ξανα λεφτα για θερμανση
και κανεις δεν απολυεται.

αφου
οταν σε βλεπω
ανθιζουν μικρα κοκκινα ανθη μεσα μου
και ολα ειναι σ ω σ τ α .

οι λεξεις αποκτουν το πραγματικο τους νοημα
και τα τραγουδια εχουν κατι να πουν.

ετσι λοιπον
εγω
θα περιμενω
ωσπου να θυμηθεις
θα περιμενω...

ships w/sails

Well you asked how much I love you
Why do ships with sails love the wind?
And will I be thinking of you
Will I ever pass this way again
I'll be returning some day
Until then, please don't ask me my direction
Let my tracks be buried in the sea
'Cause to wander is my infection
'Till the four winds bring you back to me
Don't count your memories
Think of me as just a dream
Just like this melody, I sing

12.11.12

                                                     Throw your pain in the river
                                                     Throw your pain in the river
                                                     Leave your pain in the river
                                                     To be washed away slow

i want to hold your hand

Οταν περπαταω μιλαω σιωπηλα στα βηματα μου,

καταγραφοντας ανεπαισθητα τους δρομους

στο μνημονικο τους.

Κιτρινα τα φωτα της νυχτας στη μητροπολη

που συνηθισα τοσο που σχεδον αγαπαω.

Να λιωνουν τα ονειρα στην αθηνας, στην ομονοια,

μπενακη, εξαρχεια.

Τοσο λιγοι δρομοι, τοσες πολλες ιστοριες.

Τιποτα δεν εμαθα τοσα χρονια.

Ακομα χανω και ψαχνω παρομοιες αιτιες,

θανατου, ερωτα, διεκδικησης,

αναρμοστων θλιψεων.

Να συνηθιζεις τοσο και αυτο να ειναι ηαγαπη.

Να σε βλεπω απο απεναντι να πλησιαζεις

και να ειμαι σιγουρη πως εσυ εισαι εσυ.

Και να χαμογελαω...

9.11.12