αφτερ παρτυ

καπως ετσι το αναποφευκτο
της συναντησης,
της παρορμησης,

της ενοχης.

των ανθρωπων,

των συγγενων,

των εραστων,

των φιλων.

σαν τη βροχη το μαη,

τις αστραπες στο παρκο,

τα ματια της θαλασσες.

και τι να πω,

οταν οι αισθησεις γινονται πολλαπλες

τοτε ψαχνω το σωμα και τη διαισθηση

και βραδια βραδια

βρισκω εσενα

εσενα

εσενα..

ισως μεσα απο τα πολλα εσυ

ψηλαφισω καποτε τον εαυτο μου.