στη φιλη που αρεσει η σοκολατα

την ξερω αυτη την πικρα.
μπορει να μην ειναι σοκολατα,
χωρις γαλα,
που σου καιει τον ουρανισκο,
η ηδονη ομως που αφηνει στα σωθικα
μοιαζει μετακατακλυσμιαιος καθαρισμος.
μενει η σαρκα χωρις ψυχη, ακεραια.

ο πολεμος μαινεται
μα εγω βρισκω νηματα, αγγιγματα,χαμογελα.
πασχα ελληνων αναρχικων και φετος
και ολα καλα στην μεγαλη μας οικογενεια.
οπως σε καθε σπιτικο
θα κρυβουμε κι εμεις κατω απ' τα χαλακια,
της εξωπορτας, της κουζινας, του μπανιου
τη σκονη που αφηνει η συντριβη
της συνυπαρξης.

συντριβη μικρων,απειροελαχιστων
τρισεκατομυριων μοριων.

μη λυπασαι,
στοχευσε μονο το φεγγαρι και
θα την κανουμε εκτος γαλαξια.