σχετικα με το κοπερτι

ειμαι δυο ματια,
δυο μεγαλα ματια.

ειμαι δυο χερια.

δυο χερια και δυο ποδια.

αναμεσα τους το χαος.

μια μελαγχολια,

ενας μικρος θρηνος.

ειμαι οτι δεν λεω,

οτι δεν υπηρξα ποτε.

ειμαι ενα τσιγαρο απο

πιατσα του δρομου

και ενα κουτι σπιρτα.

ειμαι ενα αγγιγμα

μεσα σε μανιταρι,

η σεληνη με τις φασματικες

της ενορασεις.

δεν καταλαβαινουν οι ανθρωποι

ουτε κι εσυ, καλη μου φιλη

που κοιτας παντα 

τα αγορια στο στομα

να παρεις νοημα 

απο την αποκριση τους.

δεν θελω εκδρομες σε ζευγαρια.

θελω να γινω ενα καταραμενο τσακαλι

και να γυρναω στις παρυφες 

των ανθρωπων.

θα ηθελα να φτυσω στους ταφους σας

αν ημουν ενας καποιος συγγραφεας.

τωρα μονο ζεσταινω το αριστερο μου 

ποδι

στη θερμαστρα δωματιου.

με το αλλο 

αναβαλω επ αοριστον

να οραματιστω την, πανταχου παρουσα,

τελικη εκβαση.

τι σκατα με την ελληνικη κοινωνια

που οι γυναικες πρεπει να φροντιζουν τους αντρες;

οχι μονο τους δικους τους αλλα και των αλλωνων. 

πφφ

κι εγω βαφω τα νοιχια μου 

κοκινα

μπλε

μαυρα.

γινομαi γυναικα,

ξανα και ξανα,

ανολοκληρωτα και 

εκθαμβωτικα, 

σαν ψεμα. 

αν δεν ηταν χαραματα, στο κεντρο

της μεγαλης πολης

θα εβγαινα εξω να ουρλιαξω,

θα ανεβαινα στη σκεπη.

μετα θα σε εψαχνα στα δαση,

θα σκαρφαλωνα στην φωλια σου

και θα κοιμομουν, μια κουλουρα,

ακουμπωντας την κοιλια σου. 

τι παραξενα ζωα.

θα αγαπιομαστε κρυφα,

ωσπου να φυγω με τις καταιγιδες

γιατι ειμαι τσακαλι φυλλοβολο,

φιλασθενο και αποδημητικο.

μονο η κλασικη μουσικη 

με ηρεμει πια,

γιατι δεν μ'αγαπας

και δεν θα ρθεις να κανουμε ερωτα.