ο ερωτας δεν ειναι λυση

Σκεψου,λεει, να ηταν οι πολυκατοικιες καραβια μεγαλα,
να ταξιδευουμε και να κοιταμε εξω απο τα παραθυρα- φινιστρινια
σκουρες παγωμενες θαλασσες.
Ποτε ποτε καποιος να πνιγεται.
Ποτε ποτε καποια να κολυμπαει.
Και ολο γυρω το νερο να γουργουριζει τα ονειρα μας,
ονειρα αναλαφρα, αυλα, αυπνα.

Που να εισαι οταν σε ψαχνω και γυρω βρισκω μονο
αμαξια, μηχανες και αγενη ταξι;
Που να εισαι οταν σε ψαχνω, σε ποιας αγαπης παλιας
την αγκαλια με ψηλαφεις;
Που να εισαι οταν κολυμπαω γυμνη στην πατησιων,
οταν τα σπλαχνα μου αδημονουν για λιγο οξυγονο
και ολο περναω και ξαναπερναω κατω απο το φινιστρινι σου,
δηθεν τυχαια,
δηθεν επειδη με εβγαλε ο δρομος,
κανοντας απλωτες, φυσωντας νερο σαν φαλαινα παροπλισμενη,
σαν δελφινι μουγκο και ξεχασμενο απο τον ερωτα
χρονια τωρα;

Ω, κι αυτη η κοινωνικη συνθηκη
που μας σταλαζει ζοφο μερα τη μερα.
Δεν μ'αφηνει να κοιμηθω.
Δεν μ'αφηνει να ξυπνησω.

Ο ερωτας δεν ειναι λυση,
η ηδονη ομως ειναι σταγονα πρωτης ταξης
για να ποτιζεις το παρελθον, το παρον και το μελλον..