το πληκτρολογιο μου δεν εχει χ

παντως, να ξερεις, καλο μου αγορι,
πως εισαι πολυ ομορφο κοριτσακι.

το σκυλι μου μου γαργαλαει την πλατη
και σκεφτομαι λιγο απο σενα και
λιγο απο την απεργια.

πολυ απο την απεργια.
τη μερα.
τις μερες πολλες μαζειμενες
σε μια.
κομματια πολης απελευθερωμενα,
εποικισμενα απο αγριους
που ονειρευονται εναν κοσμο πιο σωστο.
οι επικυνδινοι
που τρομαζαν καποτε τον αγγελακα.

και εσυ ησουν εκει
και εσυ
και εσυ
και εσυ
και σε εχανα και σε εβρισκα
σε σημεια μαινομενα του κεντρου.

και χαμογελουσαμε
και ειχα δυναμη στα χερια και στα ποδια.
δυναμη στα ματια.

ο φουκο λεει,
η αντισταση ειναι κατι παραπανω
απο την ενσαρκωση ενος
ονοματος.
ειναι η διαρκης ενδυναμωση
περιθωριακων θεσεων.

θεσεων εκτος,
ελπιδες δημιουργικοτητας
υποσχεσεις συνδημιουργιας.