οσο κι αν καλεις,δεν σηκωνω το τηλεφωνο.

μακραινουν οι ωρες
και τα λεπτα, σαν ιστοι μπλεγμενοι,
οραματιζονται στιγμες αλλες,
που τα ονειρα θα μπαινουν σε σειρες
καλοπλεγμενες, φωτεινες.
δεν με θυμασαι.
δεν συστηθηκαμε ποτε
μα τωρα σ'εχω αναγκη.
σαν να στερεψαν οι στιγμες μου
και να αναζητω εναγωνιως, στοργικα
μιαν εξοδο.
μιαν εισοδο.
το τωρα στερεψε
αλλες πηγες χρειαζονται
να μπω μεσα τους
να βρω το φως μου.
πηγες στοιχειωμενες
να κουβαλαν στα νερα τους το παρελθον του κοσμου
να μου ξεπλυνουν την καρδια
φορωντας ενα οραμα καινουριο,
φιλντισενιο.

αναγκες για καινουρια ματια, να ξαναδω τον κοσμο.