αποτυχημενη ερωτικη εξομολογηση

η αληθεια ειναι οτι μου λειπεις.
σαν να εμεινε κατι μισο, ανολοκληρωτο νιωθω.
σαν να μην υπηρξαν ποτε λογοι για να φυγω.
μα γιατι μ'αφησες να φυγω;
πως αλλιως θα μου πεις.
αλλωστε εφυγα αμεσως μετα τη στιγμη που προσπαθησες
να με κρατησεις πιο γερα.
σαν να ξερω μοναχα απο φυγη.

παντα το καινουργιο να με συνεπαιρνει.
ολο αρχη αρχη αρχη
γιατι ο φοβος του να ζησω μαζι ειναι μεγαλος.
ποια απωλεια;
ποιο τελος;
ουτε λογια
ουτε λουλουδια
ουτε πρωινα ξυπνηματα.

μηδαμινες ικανοτητες πλοηγησης.
παλι φευγια ονειρευομαι
αλλα δεν μελαγχολω
οριζω οριζοντες.

αν μπορουσες να καταλαβεις την αναγκη μου
να ειμαι παντα οπουδηποτε αλλου απο το παρον
θα ερχοσουν και θα φευγες
θα μου ελειπες και θα σ'εψαχνα.
θα φοραγες πιο συχνα τα ροζ πουπουλα
που σου ειχα χαρισει,
να ανεμιζα(μ)νε δηθεν ανεμελα
πανω απο τις δυσπροσιτες σου κα τα κρυ μνι σεις.