Ο ΕΓΩΙΣΤΗΣ ΓΙΓΑΝΤΑΣ

Ήταν κάποτε ένας εγωιστής γίγαντας που είχε ένα πανέμορφο κήπο. Όταν μια μέρα είδε ξένα παιδιά να παίζουν στον κήπο του τα έδιωξε με φωνές: «ο κήπος μου είναι κήπος μου και βάλτε καλά στο μυαλουδάκι σας πως δε σκοπεύω να αφήσω κανέναν να παίζει εδώ εκτός από τον εαυτό μου». Και μετά έχτισε ολόγυρα έναν πανύψηλο τοίχο και έβαλε μια πινακίδα: «ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ». Όταν ήρθε η άνοιξη σε όλη τη γη ξεπρόβαλλαν μπουμπούκια και πουλιά. Μονάχα στον κήπο του εγωιστή δεν έλεγε να τελειώσει ο χειμώνας. Τα πουλιά δεν ήθελαν να κελαηδούν, τα λουλούδια να ανθίσουν. Κάποτε ένα μικρό λουλούδι έβγαλε το κεφάλι του από το χώμα αλλά είδε την πινακίδα λυπήθηκε και γλίστρησε πίσω ξανά. Οι μόνοι που χαίρονταν ήταν το Χιόνι, η Παγωνιά, ο Βοριάς και το Χαλάζι που χαλάσανε τα πάντα. «Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί αργεί η άνοιξη» είπε ο γίγαντας. ‘Όμως στον κήπο του εγωιστή ποτέ δεν ήρθε πια Άνοιξη ούτε Καλοκαίρι, ήταν Χειμώνας μέχρι τη μέρα που ένα παιδάκι σκαρφάλωσε τον τοίχο και πήδηξε στην αυλή και έφερε την άνοιξη. Όταν ο γίγαντας το είδε αυτό γκρέμισε τον τοίχο και άφησε τα παιδιά ελεύθερα να παίζουν για πάντα.
Γιατί λοιπόν χτίζουμε φράχτη ολόγυρα από την χώρα μας και διώχνουμε τους ξένους (μετανάστες τους λέει ο μπαμπάς); Εγώ τους ξέρω ότι είναι καλοί, μας χτίσανε το σπίτι, δουλεύουν στον κήπο μας, παίζουμε με τα παιδιά τους, ο μπαμπάς δίνει φάρμακα στα άρρωστα μωρά τους. Να τον γκρεμίσουμε τον φράχτη όλοι μαζί για να ρθει η Άνοιξη.

Τηλέμαχος
Μαθητής τρίτης τάξης
10Ο Δημοτικό Ξάνθης

απο εδω