musica clasica

περνανε οι ωρες, καπως δυσπεπτα
μα οχι δυσειωνα.
ειναι ο διαχυτος, χειμαζωμενος ασθησιασμος σου
που σε σωζει και δεν σ'αφηνει να σταθεις.
ορισε μου ενα ραντεβου κι εγω θα ρθω
πετωντας,
ακροπετωντας
ως την ακρη των σχισμων σου.

γκρεμιδι.

αφοβο τιποτα
αφοβη πτωση.

μα εσυ εισαι ενα τσακαλι
φυλακισμενο σε μια γκαρσονιερα.
κι αδυμωνεις να βρεις το αλλου.
το εκει.
και βρισκεις παντα κατι απο το τωρα.
σ'ολα τα βηματα που σερνεις.
ανεμελα.
α π ρ ο σ χ η μ α τ ι σ τ α .

απολαμβανω να χτυπαω το πληκτρολόγιο
ενωσω γραφ-φω.
απολαμβανω να χτυπαω ρυθμικα, δυνατα και φαλτσα.
και ειμαι χαρουμενη και ηρεμη,ρε γαμωτο.
και παντα μενει κατι που ρωταει.

κι ολα εχουν τοση μα τοση σημασια.

υ.γ. http://www.kinimatorama.net/node/18178

αντε

και
καλη μας χρονια.

χαρτομαντεια

βαλες αναποδα ειναι ο φοβος γι'αυτο που αλλαζει,
ο φοβος γι' αυτο που μενει ιδιο,
ο φοβος για το καθε βημα.
βαλες αναποδα ειναι η κληρονομια απο τον πατερα.

οσο κι αν καλεις,δεν σηκωνω το τηλεφωνο.

μακραινουν οι ωρες
και τα λεπτα, σαν ιστοι μπλεγμενοι,
οραματιζονται στιγμες αλλες,
που τα ονειρα θα μπαινουν σε σειρες
καλοπλεγμενες, φωτεινες.
δεν με θυμασαι.
δεν συστηθηκαμε ποτε
μα τωρα σ'εχω αναγκη.
σαν να στερεψαν οι στιγμες μου
και να αναζητω εναγωνιως, στοργικα
μιαν εξοδο.
μιαν εισοδο.
το τωρα στερεψε
αλλες πηγες χρειαζονται
να μπω μεσα τους
να βρω το φως μου.
πηγες στοιχειωμενες
να κουβαλαν στα νερα τους το παρελθον του κοσμου
να μου ξεπλυνουν την καρδια
φορωντας ενα οραμα καινουριο,
φιλντισενιο.

αναγκες για καινουρια ματια, να ξαναδω τον κοσμο.

φεγγαροχτυπηματα

αυτη την πανσεληνο
θα μακρυνουν τα μαλλια μου
και θα γινουν χαλι,
χαλι να με ταξιδεψουν μεχρι τις
κορφες που κατοικεις
και ελπιζεις στις αχτιδες της να σου δωσουν
λιγη γνωση ακομα.

αν ηταν ηχος

η μερα, θα ακουγοταν καπως ετσι...
η φωνη της