γιουπι, εκλογες!

Αυτες οι εκλογες αφαιρεσαν κατι απο την ανθρωπινοτητα μας. Και αυτο οχι με ορους ανθρωπισμου αλλα με ορους συγκριτικους. Παντα με ορους συγκριτικους οι ανθρωποι γινονται και λεγονται τετοιοι. Συγκρινομενοι με τι αλλο παρα μεταξυ τους.

Σκηνη πρωτη. Ενα μεσημερι στην φωκιονος, τρια λουμπεν υποκειμενα βρηκαν την φωνη τους, ισως να την ειχαν χασει για καποιο διαστημα μεσω της απειλης μιας μελλοντικης ισχυροποιησης της χρυσης αυγης. Απειλης τοσο προς τους “αλητες, προδοτες, πολιτικους” οσο και προς τους “ξενους”, που παιρνουν συνταξεις ενω οι “ελληνες” οχι. Οι ελληνες και οι ξενοι. Να ενας καλος τροπος να ενταχτεις στο πλαισιο του αποδεκτως ανθρωπινου. Να διεκδικησεις αξιοπρεπεις ορους διαβιωσης. Να μην εισαι ξενος. Και αυτο επιτυγχανεται με τον πολυ εξυπνο καπιταλιστικα εθνικο προσδιορισμο. Συνορα, φαντασιακες γραμμες αιματος, εδαφικοποιημενο παρελθον, κοινη γλωσσα. Προνομια και αποκλεισμοι που δεν χρειαζονται καποια κριτικη σκεψη για να στηριχτουν. Και ετσι καποιες αποκτουν μπονους ανθρωπινοτητας αφαιρωντας το απο καποιες αλλες.

Σκηνη δευτερη. Το λιμανι της πατρας καθε φορα γινεται ολο και πιο δυσειωνο. Λιγα χρονια πριν ασιατες αντρες κατεκλυζαν το παλιο λιμανι προσπαθωντας να κρατηθουν απο καποια νταλικα να βγουν απο τα ελλαδικα συνορα. Πιο προσφατα οι εγκλειστοι- αποκλεισμενοι δεχτηκαν την οργη των τρομαγμενου και αποκτηνωμενου ελληνικου οχλου. Τωρα διασπαρτοι και τρομαγμενοι ακομα προσπαθουν να επιβιωσουν και να το σκασουν προς μια πιο “ευρωπαικη” υποσχεση. Το καινουργιο λιμανι φρουρειται καλα. Οι μηχανοκινητοι μπατσοι τσεκαρουν με απειλητικα βλεμματα τους φτωχους αλλοεθνοις που σουλατσαρουν τριγυρω. Οι πιο ευποροι περνανε απο τις ευγενικες υποδειξεις για τα πλοια που θα τους πανε στις διακοπες τους.

Σκηνη τριτη. Στο πλοιο για κερκυρα ενας λαθραιος του κοσμου ολοκληρου, συγγνωμη για το λυρισμο αλλα μαλλον ειναι ο πιο ειλικρινης τροπος για να τον περιγραψω, βρηκε μια νταλικα και μπηκε απο κατω για να φτασει βενετια. Τον ανακαλυπτουν οι υπαλληλοι του πλοιου και μπροστα σε ολο το επιβατικο κοινο τον κρατανε ομηρο, ανθρωπιστικα παντα, λεγοντας του οτι αν τον δωσουν στους ταδε θα φαει ξυλο, επαναλαμβανοντας συχνα αυτη τη λεξη, μαλλον για να τονισουν τον ανθρωπισμο τους. Γυρω διαφορες κυριες, ανθρωπιστικα και αυτες λενε αφηστε τον να φυγει. Μετα γελανε, τον κοιτανε. “Αφηστε τον να φυγει”. Να παει που; Μοιαζει με ζωο, καλυτερα οχι ζωο αλλα ανθρωπινο τερας σαν αυτα που τον προηγουμενο αιωνα παρηλαυναν σε τσιρκο και πανηγυρια. Γιατι αν ηταν ζωο θα του φεροντουσαν τρυφερα αλλα αυτος ο αντρας ειναι ακομη ανθρωπος εχοντας ταυτοχρονα εκπεσει προ πολλου της αποδεκτης ανθρωπινοτητας. Σε μια εκρηξη συναισθηματισμου σκεφτηκα να παω διπλα του να τον αγκαλιασω, αντ' αυτου στεκομουν σιωπηλη και κοιτουσα τους δημιους του. Αυτους τους τυπους και τυπισσες που αντλουσαν ηδονη απο αυτο το σκηνικο. Απο τη δυναμη που τους εδινε η θεση τους να τον δειρουν η οχι, να τον αφησουν να φυγει η οχι. Να του μιλανε χωρις να νοιαζονται αν αυτος καταλαβαινει λεξη απο οτι του λενε. Μια κυρια προτεινε να τον αφησουν να παει βενετια, “να φευγουν σιγα σιγα απο δω”.

Αυτες οι εκλογες αποδεικνυουν ποσο καλα μπορει να λειτουργησει το εθνικα διαμορφωμενο καπιταλιστικο συστημα σε περιοδους κρισης. Το συνθημα τους θα μπορουσε να ειναι “καπιταλισμος η χαος” και ολοι μαζι να ενωνουν τα χερια τους για να διασωθει η σαπιλα που μας δινει τη δυνατοτητα να γινομαστε δυνατες στις πλατες αλλων. Ακομα κι αν δεν αντεχουμε τη μιζερια μας δεν πειραζει να ειναι καλα η υπαρκτη μιζερια των αλλων που μπορει να ειναι χειροτερη απο τη δικια μας, γιατι εμεις ειμαστε “ελληνες”, εθνικα προνομιουχα υποκειμενα μεσα στα εθνικα μας συνορα, εδαφικα και ιδεολογικα. Δεν πειραζει που δεν υπαρχουν δουλειες, μισθοι, κοινωνικη προνοια, δεν ειναι αυτη η δουλεια του κρατικου μηχανισμου αλλωστε, δουλεια του ειναι να σταθεροποιει την υπαρξη του ρηγματωνοντας τις ανισοτητες μεχρι και αυτες να βολευτουν στις θεσεις τους και να ελπιζουν στις γροθιες και τα μαχαιρια του καθε δολοφονου κασιδιαρη να δειξουν τη πυγμη που δεν εχει ο καθε τελευταιος μικροαστος. Πυγμη που δεν εχει για να αντιμετωπισει την ιδια την ευθυνη της υπαρκτης μιζεριας του.

Ρατσιστες/τριες, σεξιστες/τριες, ομοφοβικοι, τρομαγμενες μικροαστες ενωνονται κατω απο τη μετριοτητα ενος καποιου σαμαρα και των ηθικα δικαιωμενων τραμπουκων μιας καποιας χρυσης αυγης. Γιατι πως αλλιως αφου αυτο που φοβουνται τοσο πολυ να χασουν οι προλεταριοι ειναι οι αλυσιδες τους...

long live summer parties

εγω ειμαι
εγω υπαρχω
εγω ποναω
εγω αγαπαω

σαν να υπηρχε απο παντα αυτο το στενο πεζοδρομιο
κατω απο τη γεφυρα
να το περπαταω τα βραδια,
τοσο υπεροχα μεθυσμενη
γεματη
αδεια
μονη
σκληρη
αυλη
σαν να υπηρχε απο παντα να πατανε τα βηματα μου
γερα
ισχυρα
μονο για μενα.

εγω ειμαι
και δεν θα ημουν τιποτα
αν εσυ δεν ησουν
εσυ
εσυ
εσυ
και ειναι μεσα σε μια αναρμοστη συχνοτητα που βρισκω το μερος εκεινο
που τα αμαξια φαινονται πιο ομορφα
η πολη φεγγιζει
νοσταλγικα
συλλογικα
α ν τ ι κ ρ ο υ ο μ ε ν α.

δεν φοβαμαι πια
οχι δεν φοβαμαι
κι ας νιωθω το δικο σου φοβο
στο γυμνο μου δερμα
οταν σ'αγκαλιαζω
για μια καληνυχτα.

γιατι το δερμα γυμνο μονο νιωθει
χωρις διαμεσολαβηση
κι εγω
αυτο
το ξερω πια.

και ειμαι σεξυ
ω,ναι.
τοσο σεξυ.
οταν  χορευω
οταν σε κοιταζω
οταν με κοιταζεις

ποιος πραγματικα αντεχει μια ορατη σεξουαλικοτητα;
ας σοβαρευτουμε, στην ελλαδα ζουμε.
πατρις θρησκεια, οικογενεια
κατω απο τις φλεβες μας βαθια.

ας πιουμε αλλη μια φορα στις επιθυμιες μας
κι ας μη ξερουμε απο που αυτες απορρεουν
κι ας μην αντιλαμβανομαστε καν
τη βαθια πολιτικοτητα αυτης μας της προποσης.
 
οπως και να χει
α γ α π α ω

για την απομαγευση του κοσμου

(αυτο το λευκο που μου δινει το μπλογκ για να γραφω τις αναρτησεις μου
δεν με εμπνεει καθολου).

πως γυρνανε και ξαναγυρνανε οι απωλειες μαζεμενες καποια βραδια,
ειναι αξιοσημειωτο.
για αυτο, ή ισως λογω αυτου, ξανα και ξανα, ακουω
την μητρικη φωνη της τσανακλιδου να αποχαιρετα το βερολινο.
τι πονος κι αυτος. μετουσιωμενος σε στιχους και ιχνη πληκτρων.
σαν να σταλαζει ο καπνος απο τα τσιγαρα μεσα μου.


αερας αποψε
σαν να μυρισαν δυνατα αναμνησεις,
χωμα
νερο
αερας

οι αισθησεις που μας πρωτομαθαινουν τον κοσμο
ολα αισθησεις, πριν τη νοηματοδοτηση..

σαν αγγιγματα ατελεσφορα αταλαντευτα
εντασσομενα ασπλαχνα στο πεδιο του λογου
αποσυντονιζονται εκτεθιμενα στα επιχειρηματα.

δεν υπαρχει γιατι
υπαρχει ομως ενα κενο μεταξυ εμπειριας και νοηματοδοτησης της
στο οποιο πονταρω για την επιβιωση μου.    
 

 

Χειροκροτήματα στο τσίρκο/Οι βοηθοί της Εξουσίας

Αναδημοσιευση απο eagenst.come

Βλέποντας ζαλισμένος αργά το βράδυ σε κάποιο δελτίο ειδήσεων, εναλλάξ, ένα ακόμα παραλήρημα κάποιου νεοναζί και ένα μπερδεμένο αστυνομικό ρεπορτάζ για τον φόνο ενός αλλοδαπού που φέρεται πώς αποπειράθηκε να ληστέψει τον θύτη του,  ακούγοντας από τους ίδιους δημοσιογράφους να μιλούν τη μια στιγμή για «τραμπουκική επίθεση που στρέφεται κατά της δημοκρατίας μας» (αναφερόμενοι στο πρώτο συμβάν) και την αμέσως επόμενη, αναφερόμενοι στο δεύτερο συμβάν, για «δικαιολογημένη αυτοδικία, νόμιμη άμυνα, απελπισία των αθώων κατοίκων μπροστά στην έκρηξη εγκληματικότητας» (εκ μέρους των αλλοδαπών, εννοείται) και βλέποντας στη συνέχεια τα έξαλλα χειροκροτήματα των γειτόνων του δράστη που πυροβόλησε έναν «Αλβανό», κατά την προσαγωγή του στην Εισαγγελία Αθηνών, στην αρχή ανακατεύτηκα λίγο – αίσθημα που έδωσε τη θέση του σε μια κανονική ναυτία και που τελικά εξελίχθηκε σε παραζάλη, ίσως και λόγω της κούρασης από όλη την ημέρα (είναι κουραστικό να προσπαθεί να ζήσει κανείς σ’ αυτή τη χώρα χωρίς να χάσει την ψυχραιμία του, τον ίδιο του τον εαυτό). Με τρόπο πιο αφαιρετικό και ασυνάρτητο, πέρασαν από το μυαλό μου οι σκέψεις στις οποίες εδώ θα προσπαθήσω να μεταφράσω σε σωστά ελληνικά:
Χειροκροτήματα στο λιοντάρι που περνάει μέσα από πύρινα στεφάνια.
Χειροκροτήματα στον ελέφαντα που κάνει την «μπαλαρίνα».
Χειροκροτήματα στον καλό μαθητή που πέρασε στην σχολή με τις πιο υψηλές βάσεις ακόμα κι αν κατά βάθος ποθούσε κάτι άλλο.
Χειροκροτήματα στον άνθρωπο που δηλώνει (γιατί έχει γλώσσα και μιλάει) συγκλονισμένος από την αφαίρεση μιας ανθρώπινης ζωής.
Ποιος είναι αυτός που χειροκροτεί; Και εξ ονόματος ποιού; Σίγουρα όχι εκ μέρους του λιονταριού, του ελέφαντα, του καλού μαθητή, του ανθρώπου που σκότωσε άνθρωπο.
Χειροκροτώντας τις πιο χτυπητές αδυναμίες, τα πιο σκοτεινά και ανεπιθύμητα στοιχεία και χαρακτηριστικά ενός πρωταγωνιστή κάποιου δράματος, δεν συνεχίζεται μόνο, σε σημείο που να φτάσει σε υστερικό κρεσέντο, το χειροκρότημα στο τσίρκο, αλλά χάνονται ή καταστρέφονται ζωές και θάβονται για πάντα τα πιο ευγενικά αισθήματα και οι προσωπικές, ιδιαίτερες, αξίες και αντιλήψεις του θλιβερού κεντρικού προσώπου. Έτσι, κάτω από την πίεση του αφηνιασμένου όχλου, μεταλλάσσονται όλοι σε κάτι που δεν θα ήθελαν να είναι.
Όλοι αυτοί οι συγκεντρωμένοι συγγενείς, φίλοι, γείτονες (αλλά και άλλοι… υποστηρικτές) του νεαρού φοιτητή που πυροβόλησε έναν άλλον άνθρωπο, αλήθεια τι χειροκροτούσαν; Αυτόν που ο ίδιος φέρεται να δήλωσε πως θα είναι μια ζωή συντετριμμένος γι’ αυτό που έκανε; Μήπως χειροκροτούσαν τον «βρασμό ψυχικής ορμής» που τον οδήγησε στην αποτρόπαια πράξη του; Τον Εισαγγελέα που διατύπωσε (ορθά ή εσφαλμένα – δεν είναι αυτό το θέμα μας και δεν θέλουμε να γίνουμε κατήγοροι στη θέση του θεσμικού κατήγορου) την κατηγορία όπως την διατύπωσε; Την σωστή «απονομή δικαιοσύνης» (μα πώς, αφού κανείς δεν γνώριζε τι ακριβώς συνέβη από την αρχή της ιστορίας έως και το τέλος και η Αστυνομία ακόμα αναζητούσε αποδεικτικά στοιχεία προκειμένου να αποσαφηνιστεί τι στο διάβολο έγινε εκεί πέρα); Μήπως το «Νόμο» τον ίδιο;
Αυτοί οι νομοταγείς πολίτες που ζητούσαν την μη εφαρμογή του νόμου αλλά την «απονομή Δικαιοσύνης», έτσι, απλώς και αορίστως, αλλά και κάτι άλλοι φυρερίσκοι που προεκλογικά και μετακασιδιάρικα, έσπευσαν να κάνουν δηλώσεις του είδους «στηρίζουμε το ελληνόπουλο που απέδωσε Δικαιοσύνη, αμυνόμενο», είναι σίγουρο πως αγνοούν το εφαρμοστέο – σε μία τόσο θλιβερή υπόθεση – δίκαιο. Δεν ξέρουν ούτε τι είναι «νόμιμη άμυνα», ούτε τι είναι η «υπέρβαση ορίων αμύνης», ο «βρασμός ψυχικής ορμής», η «ανθρωποκτονία από πρόθεση», ο «ενδεχόμενος δόλος», η «ελαφρυντική περίσταση» κλπ.
Αυτό που ξέρουν είναι ότι ο Νόμος όταν τους εξυπηρετεί πρέπει να εφαρμόζεται με κάθε κόστος, γιατί ακριβώς «Αυτός είναι ο Νόμος» (του Μωυσή, ο θεϊκός, αλάνθαστος Νόμος), ενώ όταν δεν τους αρέσει πρέπει να επικρατεί «η Δικαιοσύνη» όπως την αντιλαμβάνονται οι ίδιοι (μέσα στα περιθώρια που τους δίνει ο πάντα ταξικός νόμος ενός αόρατου και σεβαστού νομοθέτη). Πώς αλλιώς θα βρει ο κάθε κυριαρχούμενος, ο κάθε (περισσότερο ή λιγότερο) κακομοίρης έναν ακόμα πιο κακομοίρη να ξεσπάσει επάνω του όλη του την κακομοιριά, την άγνοια και το μίσος;
Με τον Θεό-Νόμο μπορείς να συναλλαγείς (όπως και με τον «κανονικό» Θεό…), να παραμερίζεις κάθε λογική και κάθε ηθική Πιστεύοντας, και, σε αντάλλαγμα, να μπορείς να ζητήσεις και μια μικρή χάρη κάθε τόσο…!
Λίγη ώρα πριν ένας νεοναζί τηλεοπτικοποιήσει με χολυγουντιανό (b-movie) τρόπο τις καθημερινές σφαγές και τους ξυλοδαρμούς μεταναστών από τα φιλαράκια του – γνωστά σε όλους για την επιχειρηματική τους δραστηριότητα (ειδικά στην περιοχή του Αγίου Παντελεήμονας, βοήθειά μας!…) καθώς εκτελούν συμβόλαια θανάτου, ελέγχουν τα μπουρδέλα εκμεταλλευόμενα τις θηλυκές «υγειονομικές οροθετικές βόμβες» του Υπουργού Υγείας που οι ίδιοι και/ή οι συνεργοί τους άρπαξαν από κάποια ανατολική ή εξωτική χώρα και που είναι καλές όσο αποφέρουν χρήμα – λίγο πριν λοιπόν, αυτός ο καραφλός νεανίας, έλεγε ότι πρέπει να επανέλθει η θανατική ποινή για τους εγκληματίες λαθρομετανάστες που σκοτώνουν Έλληνες! Σημειώνεται ότι για την Χρυσή Αυγή λαθραίοι είναι όλοι οι μετανάστες, μιας και, σύμφωνα με γνώμη άλλου καραφλομουστάκια χοντροκέφαλου μεγάλου φιλόσοφου της Χρυσής Αυγής, «αφού όλοι ήταν λαθραίοι μέχρι να γίνουν νόμιμοι, για εμάς θα είναι όλοι πάντα λαθραίοι». Ούτε λόγος βέβαια  για το τι πρέπει να κάνει ένας αλλοδαπός όταν ένας επαγγελματίας ή ένα καθαρματάκι της οργάνωσής του αποπειράται να βιαιοπραγήσει εναντίον του.
Αυτοί οι τύποι λοιπόν, μιλάω τώρα για εκείνους που χειροκροτούσαν τον φοιτητή που υπό άγνωστες σε εμάς, αλλά και στις δικαστικές αρχές συνθήκες (αφού το τι συνέβη, σύμφωνα με το νόμο τους, είναι ακριβώς θέμα δικαστικής διάγνωσης – αντικείμενο μιας μελλοντικής δίκης) σκότωσε έναν «Αλβανό ληστή» (;), παρασυρόμενοι από το γενικό πνεύμα της σύγχρονης κοινωνίας για το τι είναι Νόμος, αλλά και από τις ειδικές συγκυρίες που επικρατούν στην επικαιρότητα (μιλάω για την τάση πλήρους εκφασισμού και αποβλάκωσης της κοινωνίας με τις ευχές των κυρίαρχων, του κράτους και των μηχανισμών του και τη βοήθεια φασιστοειδών), χειροκροτούσαν έναν άνθρωπο για κάτι που ο ίδιος λέει ότι μισεί τον εαυτό του. Με τα χειροκροτήματα και τα υστερικά τους «μπράβο», και τον συγκεκριμένο δράστη θα αποκτηνώσουν, πιθανότατα, και θα γεννήσουν νέους δολοφόνους.
Αυτοί οι τύποι, όταν δήλωναν στα τηλεοπτικά κανάλια ότι «ανήκουν σε όλα τα κόμματα» προφανώς έλεγαν την αλήθεια. Δεν μπορεί να είναι όλοι τους ψηφοφόροι των νεοναζί (αν και με 441.000 ψήφους κάποιοι θα είναι….), αλλά είναι όλοι τους εν δυνάμει φασίστες. Ήδη ακουμπούν με το ένα πόδι στον φασισμό και τον ρατσισμό και ούτε το παραδέχονται ούτε το καταλαβαίνουν . Αύριο, που θα εξαθλιωθούν ακόμα περισσότερο, θα γίνουν καθαρόαιμοι φασίστες (όπως κι αν θα αυτοπροσδιορίζονται).
Εμείς οφείλουμε να κατανοήσουμε ότι η επιλεκτική «ανομία» όλων αυτών των τύπων (νοικοκυραίων και φασιστοειδών) είναι αποτέλεσμα του ίδιου του Νόμου, αυτού του απίστευτου ταξικού όπλου των κυρίαρχων που ταυτόχρονα συνθλίβει και αλλοτριώνει τους ανθρώπους, ότι είναι μία εντελώς αναμενόμενη και φαινομενική παρενέργεια των «νομοταγών» και σε καμία απολύτως περίπτωση μία αντισυστημική απόρριψη του Νόμου και της ετερονομίας του, του Κράτους και των θεσμών του. Αντίθετα είναι δημιούργημα αυτών. Και όλοι αυτοί οι δήθεν αντισυστημικοί φασιστο-ρατσιστο-νοικοκυραίοι, εκτός από ωρολογιακές βόμβες σε μια κοινωνία που παραπαίει, είναι ίσως οι κρυφοί, οι αθόρυβοι, αλλά οι σταθεροί και αιώνια πιστοί βοηθοί της Εξουσίας.

χωρις τιτλο

happy gay pride day

χωρις αυταπατες 

γιατι που αλλου, 

αλλωστε, 

να μας βρεις ολες μαζι μαζεμενες;

με αυτη τη διαθεση....

bath salts

Μια τετοια μερα, στην αθηνα, με τοση ζεστη, γιατι να βγω εξω;
Γιατι ως ενα cyborg που σεβεται την εαυτη της δεν μπορω να μεινω καιρο xωρις υπολογιστη.

Ενα λαπτοπ για ενα σκυλι.
Μα γιατι δεν με περιμενε στη βικτωρια οπως της ειπα; Που να γυρναει τωρα;

Στις εφημεριδες λενε πως πιανουν σκυλια και τα τρωνε. οι πεινασμενοι.
Στις εφημεριδες λενε ακομη πως σοκαριστηκαν με τον κ. που δερνει στον αερα.
Λενε ακομη πως αυτος που "εφαγε" το διαρρηκτη στην παιανεια εxει ψυxη...
Εxει ψυxη! Γιατι οι διαρρηκτες μας κλεβουν το βιος μας. Ειναι και αλλοδαποι. Ποια τοτε η διαφορα του να δερνεις στον αερα, ανερυθριαστα, τα "κουμουνια" που στηριζουν τους "αλλοδαπους" με το να σκοτωνεις τους ιδιους;

Νομιμοποιημενη παρανοια.

Βγηκε, λεει, στις ΗΠΑ ενα ναρκωτικο που οταν το τρως τρως και τον διπλανο σου. Κανιβαλισμος. Μωρε τι μας λες. Τα ντρογκια xρειαζομασταν. Μηπως ο κοινωνικος κανιβαλισμος δεν σταζει αιμα; Δεν σκιζει σαρκες;
Ηρωας ο μαλακας που εφαγε το ληστη. Ηρωας σε λιγο και ο μαλακας ο φασιστας (δεν βαζω το ονομα του στο μπλογκ μου, φτου κακα).

Εxω και κατι φιλες που ορκιζονται πως λιγος ερωτας θα μας σωσει.
Εxω τις αμφιβολιες μου για αυτο αλλα ποτε δεν ξερεις.

υ.γ. Αρxιζει και το EURO.
Αρτος και θεαματα για να γουσταρει ο λαος...

καλεσμα σε πορεια

Οροθετικές γυναίκες ή, μήπως, οροθετικοί λόγοι; 

πορεια αλληλεγγυης

τεταρτη 6 ιουνη προπυλαια

bonjour

tristesse