σιγα σιγα η κυριακη μεσουρανει σαν τρομαγμενη απορια*

οι σχεσεις μου λες,

οι σχεσεις θα μας ξεκανουν

και οι σχεσεις θα μας αναστησουν ξανα.

α,ρε μαρια, αν με παντρευσουν τοτε

που λαμπυριζαμε σαν κοκκοι αμμου

μεσα στο ασιντ τωρα μπορει και 

να ηταν αλλιως τα πραγματα.

τωρα σερνω μια λυπη

μα αγαπω τις φιλες μου.

με αγαπανε κι αυτες

κι ετσι περνανε οι μερες, οι νυχτες

τις οποιες κοιμομαστε μονες

γιατι ετσι και κανουμε να μοιραστουμε

το κρεβατι μας

δοντια κρυφα θα μας ξεσκισκουν τις σαρκες,

θα μεινουμε μισες,βουβες, 

αναδυομενες ξανα και ξανα σαν πλαστικες κουκλες

που τις πουλανε για φιλντισενιες.

οι σχεσεις που λες

ειναι αναποφυκτες

τοσο οσο και η απουσια τους.

οι αντρες, οι γυναικες,

ολα αυτα τα σμιξιματα

που ποιος ξερει τι αφηνουν

πανω στα μαξιλαρια, στα βραχια, στα ματια.

*