απ'το κακο στο χειροτερο

αυτη η ζεστη δεν θα τελειωσει ποτε
ειναι το αιμα που ανεβαζει τις θερμοκρασιες,
φαινεται.

το σωμα μου, που και που, τρεμει
απο την αδυναμια αντιδρασης.

φοβαμαι
λυπαμαι
αδυνατω
αντεχω(;)
νοσταλγω

κυλαει αιμα στους δρομους αυτες τις μερες
και τα χερια μου ειναι πολυ κοντα να διωξουν το κακο.

η πολη με σπαραζει
αφηνει υπολοιπα θλιβερα κατω απ'τα βλεφαρα μου
βγαζει στο δρομο νυχια, μαχαιρια, δοντια
που ανοιγουν πληγες
απο παλια βαθια χαραγμενες.

τα συνορα κλεινουν και τα συρματοπλεγματα τους
κοβουν λεπιδωτα τα σωματα μας σε ολα τα πιθανα σημεια.

απομενουν απο μας καρδιες να χτυπανε
και ματια ορθανοιχτα.

τα ονειρα μου πια δεν μου δινουν ελπιδες
μονο βιαιες αναμοχλευσης του υποσυνειδητου,
βλοσυρες συμβολικοποιησεις απτου φοβου...